باید خودت را دریابی!

گم کرده ام خویش را،باور نمیکنم آنچه اکنون هستم خودم باشد،دور شده ام از آنچه بودم،دیگر نه خجالتی هستم و نه وقتی حرف میزنم انگار صدایم از ته چاه در می آید،خب خوش آیند است،این تغییری مثبت است،اما ناگهانی،من ناگهان از خود قبلی دور شدم،ناگهان خجالتم از بین رفت،ناگهان تغییر کردم،آخر چگونه میشود ناگهان از شخصیتی به شخصیتی دیگر تبدیل شد،آیا اراده ی خداست ؟قطعا هست،من اینروزها خدا را بیشتر حس میکنم،ایمانم قویتر شده است،انرژی های منفی آدم را از خوب بودن دور میکند،ممکن است خجالتی شود،بدبین شود،و درونش پر از خشم و نفرت و کینه شود ، وقتی انسان به خودش بیاید،پرده ی سیاه غم و انرژی های منفی را کنار بزند،هم خود را میابد هم خدا را،صفات درونش ناگهان مثبت میشوند،ایمانش قویتر میشود،تغییر میکند از بد به خوب،دیگر مشکلی نخواهد بود،مشکلات برایش کوچک میشوند،خیلی راحت تسلیم نمیشود،قوی میشود،تمام مشکل ما این است که افکار منفی تمااام ذهنمان را پر کرده است،در این حالت خودمان را لایق چیزهای خوب نمیدانیم،آنوقت جهان نعمتهای خوبش را از ما میگرد،تمام داستان همین است تا اسیر افکارت هستی وضع تو اینگونه خواهد بود اما اگر تو افکارت را مدیریت کنی آنوقت همه چیز تغییر خواهد کرد.